 |
Dzisiejszy tytuł to typowy chwyt poniżej pasa, namiętnie stosowany obecnie nawet przez gazety niegdyś uznawane za poważne i opiniotwórcze. Strzelanina? Aresztowania? Narkotyki? Może chociaż mały wypadek? Bójka? Widowiskowa awantura domowa? Nic z tych rzeczy. Tytuł nie odnosi się w żaden sposób do policjantów, lecz do materiału używanego do lepienia garnków. I nie tylko. |
 |
Starsi czytelnicy na pewno pamiętają jeszcze wyroby czekoladopodobne z lat osiemdziesiątych. Na szczęście możemy je dzisiaj już tylko wspominać. W ostatnich dniach trafił się nam za to wyrób pogodopodobny. Kalendarz nie kłamie – jest już niemalże maj. Tymczasem w nocy trafiają się jeszcze przymrozki, w dzień temperatura niechętnie zbliża się do 10 stopni, a niebo jest szare i ponure. |
 |
Większość z nas lubi jesień z powodu pięknych kolorów liści. Czerwieni, żółci, brązów. Drzewa płoną barwami, jest malowniczo i romantycznie. Szczególnie klony wyglądają wtedy przepięknie. Niestety, po pewnym czasie spektakl kończy się, a liście spadają na ziemię. I coś trzeba z nimi zrobić. |
 |
Dzisiaj spotkałem w Ogrodzie mojego starego kumpla. Pochodziliśmy i pogadaliśmy sobie oglądając ciekawe gatunki roślin i owadów. Ja z aparatem, co kilka zdań robiłem zdjęcia a to kwiatka, a to muszki, a to samolotu. I nagle kolega pyta się mnie – po co Ty właściwie robisz te zdjęcia samolotów? No jak to po co? – odpowiedziałem i w tym momencie straciłem wenę. No właśnie – po co? |
 |
Jak to już pisałem rok temu, Grabia to mała rzeka przepływająca w pobliżu Łodzi. Czysta, meandrująca, urokliwa i pełna ciekawych ssaków, ptaków, ryb i przede wszystkim bezkręgowców. Jej nazwa pochodzi zapewne od licznie rosnących w okolicy grabów. Mnie jednak kojarzy się bardziej z grabiami. |
 |
Zasada jest prosta – jeżeli akurat przebywasz w pracy, za oknem jest piękna pogoda. Jeżeli z pracy wyjdziesz – zaczyna padać deszcz. Podobnie jest z weekendem – cały tydzień może być pięknie, w weekend obowiązkowo musi być zimno. Albo pochmurnie. Albo wszystko jednocześnie. Tym razem jednak zdarzył się meteorologiczny cud sobotni. |
 |
Bohaterką dzisiejszego odcinka jest bardzo ciekawa roślina z rodziny psiankowatych – lulecznica kraińska (Scopolia carniolica). Poznając nowe gatunki, często zastanawiam się, skąd wzięły się ich nazwy. W przypadku lulecznicy mam poważny problem. Kraińska – wiadomo – żeby zaakcentować związek z Krainą, prowincją Słowenii. |
 |
Jak prawie każdy mieszkaniec bloku, posiadam własny balkon. Głęboki na jakiś metr i szeroki na nieco ponad trzy metry nie jest może gigantem, ale i tak oferuje sporo miejsca na ogrodnicze fantazje. Zmienne były jego losy – był już suszarnią na pranie, centrum radiowo-telewizyjno-satelitarnym, a przez większość czasu klasycznym nieużytkiem. W tym roku postanowiłem to zmienić i spróbować stworzyć na moim balkonie przestrzeń dającą możliwość obcowania z przyrodą. |
 |
Mamy już prawie połowę kwietnia jednak wiosna nadchodzi bardzo ociężale w tym roku. Pogoda nie dopisuje, temperatury nie zachwycają, a czystego nieba właściwie nie widać. W związku z wieloma sprawami osobistymi nie bardzo miałem czas na spacerowanie po Łódzkim Ogrodzie Botanicznym. Okazja trafiła się w zeszłą niedzielę. |
 |
Mój poprzedni wpis właśnie się zdezaktualizował. Okazało się bowiem, że kopia mojej poprzedniej strony (a przynajmniej jej część) została zarchiwizowana przez pewnego sieciowego bota i trafiła do swego rodzaju cyfrowego muzeum. Brawo bot! Szczerze mówiąc, ucieszyłem się – byłem przekonany, że moje wpisy zostały bezpowrotnie stracone. Ponieważ kopia była dość dokładna, udało mi się odtworzyć i umieścić z powrotem to, o czym pisałem rok temu. W chwili wolnej poszukam zdjęć i je również umieszczę we właściwych miejscach Kroniki. Przy okazji słowa uznania i podziękowanie należą się człowiekowi zwanemu Marianem, który wpadł na pomysł szukania w sieciowym archiwum. Marianie – gj! |