Nuda na niebiesko

Dawno nie było wpisu o samolotach. Nic w tym dziwnego – pogoda była bardzo zmienna, nie było okazji do fotografowania tego, co na niebie. W tym tygodniu zdarzyło się kilka ładnych dni, włączyłem więc radar i z aparatem zaczaiłem się na balkonie. Efekty tych kilku sesji przedstawiam w dzisiejszym wpisie.

Właściwie to bardziej mógłbym napisać, czego w tym tygodniu nie sfotografowałem. Na niebie trwał prawdziwy festiwal z udziałem fantastycznych samolotów latających wszędzie, tylko nie nad moim miastem. Powodem była oczywiście wizyta Prezydenta USA Donalda Trumpa w Warszawie. Najpierw przyleciały do nas gigantyczne, wojskowe transportowce Boeing C-17 Globemaster III, które przywiozły prezydencki śmigłowiec, limuzyny, komandosów i całą resztę orszaku. Prezydent podróżował na pokładzie jednego z dwóch Boeingów 747-2G4B w wersji VC-25A. Są to te słynne Air Force One, a właściwie jeden z nich – ten, którym aktualnie leci głowa Stanów Zjednoczonych. Lądowanie miało miejsce o 22:15, a przylot nastąpił z północy, więc ze zdjęć nici. W czasie odlotu z kolei byłem w pracy, śledziłem na radarze dwa C-17, które startowały prawdopodobnie z bazy lotniczej niedaleko Łasku. Przedefilowały dosłownie przed moim oknem, w odległości może 20 kilometrów. Co z tego, skoro akurat tam były chmury. Później z Warszawy odlatywały jeszcze delegacje Czech, Chorwacji i Litwy, ale żadnej z nich nie miałem szansy sfotografować. Do tego, jak na złość prawie codziennie latał nasz nowy, rządowy Gulfstream G550, ale jego też nie złapałem w obiektyw. Wisienką na torcie był bardzo rzadki transportowiec Antonowa An-22. Oczywiście on też leciał za daleko, żeby można było marzyć o zdjęciach.

Pozostało mi fotografowanie pospoliciaków, latających w korytarzach powietrznych niedaleko mojego bloku. I tu właściwie daleki jestem od narzekania. Lufthansa uruchomiła kilka linii z Frankfurtu na Daleki Wschód i prawie codziennie przelatywały nade mną Airbusy A380. Do tego z bardzo daleka sfotografowałem pierwszego Boeinga 747 w barwach izraelskiej linii El Al. A jeszcze przy idealnych warunkach przeleciał mi wprost nad głową bardzo fajny biznesowy samolocik Dassault Falcon 2000LXS. A także Airbus A-320 całkiem magicznej, rosyjskiej linii Yamal. Trafił się też Boeing 777 z Pakistanu i kilka McDonnell Douglasów MD-11F. Tego ostatniego, w barwach Lufthansa Cargo udało mi się uchwycić w ciekawych warunkach. Nie oszukujmy się – zdjęcia samolotów, szczególnie dla kogoś, kto nie interesuje się techniką lotniczą, są przeraźliwie nudne. Samolot na niebieskim niebie. I drugi, na trochę bardziej niebieskim. Kolejny. I następny. Czysta masakra. Oczywiście zdjęcia samolotów powinno robić się na jak najczystszym niebie – wtedy widać najwięcej ich szczegółów, malowanie, etc. Czasem jednak warto przynajmniej spróbować zrobić zdjęcie w chmurach. Ja spróbowałem dzisiaj rano i wyszło chyba ciekawie. Lecący MD-11F zostawiał za sobą grube smugi gazów wylotowych, ale już od połowy jego kadłuba powietrze kipiało i tworzyło falującą kurtynę. A w dalszej odległości od ogona światło słoneczne tworzyło ciekawe zjawiska optyczne. Nie było tam tęczy, nie wiem więc czy była to iryzacja powietrza czy może co innego. W każdym razie wyglądało to bardzo ładnie. W jednym z następnych wpisów pokażę zdjęcia z mojego archiwum z samolotami w bardziej dynamicznych układach. A tymczasem zapraszam do oglądania zdobyczy z tego tygodnia. Samolot… niebo… samolot… niebieskie… samolot…